1e verjaardag vanuit mama's perspectief

Ik herinner het mij alsof het pas gisteren was dat het gebeurde. De inspanning, de pijn, het geweldige gevoel toen hij eenmaal was geboren. 'Ooh, wat is hij mooi!' 'Hij is er! Hij is er!' 'Wat ruikt hij lekker!' 'Wat is hij klein!'. Dat moment dat hij net was geboren en op mijn buik werd gelegd, naar mijn borst zocht en troost vond in mijn armen. Dat kleine glibberige lijfje tegen mij aan. Het deed alles om mij heen vergeten. Een geweldig gevoel was dat!

In de tijd die daarop volgde, groeide dit mannetje uit tot een heuse, mollige baby. Een vrolijk ventje dat gek is op zijn papa en mama en natuurlijk op zijn grote broer. Zodra hij een van ons in zijn blikveld krijgt, verschijnt er meteen een grote grijns op zijn koppie. Hij kan zo heerlijk kroelen, gul lachen en laat met zijn leuke stemmetje maar al te graag weten dat hij er ook is. Inmiddels heeft hij zijn eerste woordje gezegd: 'DA....T!' (Ja, het is er eentje met een willetje hoor ;-) ), gaat hij, na een bachelor in het buikschuiven behaald te hebben, nu studeren voor een master in het kruipen. Hij kan sinds kort zelfstandig gaan zitten en trekt zich zelfs al af en toe op tot stand aan de tafel.

Ondanks dat het zo'n heerlijk ventje is, was onze start samen niet altijd even makkelijk. Nu hij minder last heeft van de reflux en het met mijn bekkeninstabiliteit eindelijk weer een beetje de goede kant op gaat, komen we pas echt volledig aan 'het grote genieten' toe. Voor mij is hij nog steeds mijn kleine babietje. Een maand of 6, misschien 7 oud. De realisering dat Jongste Zoon alweer snel 1 jaar zou worden, kwam dan ook als een schok.

En dus begon ik dingen te bedenken die ik voor zijn verjaardag kon maken, om het allemaal wat 'echter' te laten worden. Om er mee bezig te zijn. Om mijn kop in het zand te kunnen steken en niet te veel na te hoeven denken over de dingen die ik eigenlijk met Jongste Zoon had willen doen in dat eerste jaar, maar die er door de omstandigheden gewoon niet van zijn gekomen.

Het resultaat was een t-shirt met een 1 er op geappliceerd, een slinger die nog minstens 3 jaar mee kan dankzij de met klitteband te bevestigen jaargetallen.  En tot slot een verjaardagskroon in de stijl van zijn (door mij ontworpen) geboortekaartje.

De dag zelf was erg mooi, leuk en gezellig. Natuurlijk heb ik als emotionele moederkloek wel een traantje gelaten, maar dat was van blijdschap en uit trots.

Later die avond twitterde ik over mijn gevoelens van die dag:

'Hij was zo geweldig vandaag in zijn stoel met zijn kroon......en ik was zo trots! Hij moest gewoon wel 1 jaar zijn, dat heerlijke ventje. En toch, toen hij zijn hoofdje nog even op mijn schouder legde voordat ik hem in zijn bedje legde..... #stiekemgewoonnogmijnbaby '