26 januari 2011

Een jongenstas....nou ja, een beetje dan!

Oudste Zoon had mij zien werken aan een luiertas. Hij had de afgelopen dagen wat om mij heen staan drentelen, had wat oehh's en aaahhh's gekird bij het zien van de stofjes en bij het zien van de vorderingen. Groot was dan ook zijn verontwaardiging toen de door hem zo begeerde tas niet voor hem bleek te zijn en zonder pardon veilig voor vieze kinderhandjes werd opgeborgen. Meneer was op zijn zachtst gezegd niet content. Zijn eigen rugtasje werd hem aangeboden, maar dat was niet goed genoeg, mama's tas werd hem aangeboden, maar dat was ook niet naar meneers zin. Het MOEST en ZOU een tas worden die mama voor hem had gemaakt.

Goed, geen probleem, maar dat moet je wel even wachten schat. We zullen eerst wel eens samen stof uitzoeken. Mijn stoffenkastje ging open en dit bleek een waar walhalla te zijn voor Oudste Zoon. Alle stofjes moesten worden gekeurd en na wikken en wegen koos hij dan toch het stofje dat hem het meest begeerde. Dat het daarna alweer bedtijd was, viel niet in goede smaak en al huilend om 'mama tas maken' werd hij naar boven afgevoerd. Zonder de belofte dat ik een tas zou maken, wilde hij niet gaan slapen.

's Ochtends bij het ontwaken was het eerste wat ik door de babyfoon hoorde 'Mama tas maken' 'Jaahhhhh!'. Grappig altijd, hoe peuters juist datgene onthouden wat niet zo belangrijk is, terwijl belangrijke dingen soms 'opeens' zijn 'vergeten'. Maar goed, ik kwam er dus niet onderuit en dus heb ik hem beloofd dat ik na mijn werk direct een tas voor hem zou maken. Zo gezegd, zo gedaan en toen Oudste Zoon door Man werd opgehaald op het kinderdagverblijf, legde ik de laatste hand aan zijn tas.

De tas werd met groots enthousiasme in ontvangst genomen. Er werd even mee geshowd, er werd wat duplo in gedaan, er werd mee op de bank gesprongen en toen werd de tas weggelegd. Om de rest van de dag niet eens meer aangekeken te worden. En de volgende dag ook niet. Arme, arme, arme jongenstas.......


Geen opmerkingen:

Een reactie posten